Door Pieter Huistra – Ik kan zeggen dat ik een typisch product ben van de Nederlandse voetbalschool. Ik ben opgegroeid met en beïnvloed door de mensen die in Nederland voor een groot deel het voetballandschap hebben bepaald: Johan Cruijff, Rinus Michels, Louis van Gaal, Guus Hiddink, Wiel Coerver en Raymond Verheijen. Mijn hele leven ben ik bezig en geïnteresseerd in alle onderwerpen die met voetbal te maken hebben. Naast speler en trainer was ik actief als technisch directeur, jeugd- en assistent trainer. Verder was ik als bestuurslid van het CBV enige jaren verantwoordelijk voor de voetbaltechnische zaken. In deze hoedanigheid maakte ik deel uit van verschillende klankbordgroepen en het technisch platform van de KNVB.
Door mijn buitenlandse avonturen als speler en trainer heb ik de kans gekregen om in andere landen een kijkje in de keuken te nemen: Schotland, Japan, België, Hong Kong, Indonesië, Slowakije en Oezbekistan. Door deze ervaringen ben ik met andere ideeën in aanraking gekomen die mijn voetbalvisie verrijkt, aangevuld en deels veranderd hebben, zonder het Nederlandse voetbal-inhoudelijke aspect los te laten. Dit aspect is mijn basisprincipe gebleven.
Vanaf afstand kon ik objectiever naar het Nederlands voetbal en de gang van zaken kijken. In eerste instantie kritisch en later ook met veel trots toen ik besefte hoe voetbal in onze eigen Nederlandse cultuur wordt omarmd en hoeveel mensen meehelpen, vaak vrijwillig, om het voetbal verder te ontwikkelen. In het buitenland is dit vaak moeilijk voor te stellen. Op basis van deze liefde voor voetbal geloof ik dan ook stellig dat Nederland in de toekomst mee zal blijven doen in de top van de wereld. In de basis is er nog altijd een gezonde voedingsbodem om nieuwe topvoetballers te ontwikkelen. De Nederlandse voetbalvisie is nog altijd van kracht. Vaak zelfs overgenomen door andere landen waardoor die beter zijn geworden. Het was verrassend om in Indonesie een veldje op te stappen en te zien hoe de spelers moeiteloos alle Coerver bewegingen uit konden voeren. De manier waarop Barcelona, Spanje en Duitsland spelen volgens de uitgangspunten van Johan Cruijff is voor iedere liefhebber nog steeds een genot om te zien.
De tactische teambuilding ontstaan en opgeschreven door Michels en later tot in de perfectie uitgevoerd door Van Gaal heeft vele successen opgeleverd. Ook Raymond Verheijen heeft met zijn visie over periodiseren en universele voetbal taal intussen in vele landen volgers gevonden die zijn ideeën toepassen.
Deze Nederlandse Masters hebben hun ideeën in het verleden met veel passie ontwikkeld en uitgedragen. Vaak onder kritische commentaren, ook dat is des Nederlands, waardoor hun visie aan de ene kant beter, sterker en meer afgebakend werd maar waardoor er aan de andere kant minder ruimte ontstond om raakvlakken te zoeken met andere visies.
Het hebben van een voetbalvisie die is uitgewerkt, opgeschreven en universeel kan worden toegepast is al redelijk uniek in de wereld, geloof mij. In Nederland hebben we er meerdere. Het is mijn uitdaging om de raakvlakken te benoemen. Deze vervolgens te combineren en toe te passen in het ontwikkelen van spelers en teams. Deze te integreren in trainingen en toe te passen in wedstrijden.
Ik geloof dat de begeleiding van spelers over het algemeen in zeer goede handen is bij de opgeleide trainers en coaches. Het is goed om steeds na te gaan wat we nog kunnen verbeteren. Het is ook belangrijk om de zaken te zien die we heel erg goed doen en belangrijk om dit te benoemen zodat iedereen die werkzaam is in voetbal weer vertrouwen krijgt in onze eigen uitgangspunten, zich weer herkent in de visies van onze “Dutch Masters” en zich weer trots kan voelen op de manier waarop wij voetbal uit willen dragen.
Ik zie de volgende succesvolle generatie al opdoemen aan den einder.