Art Langeler, bestuurslid met de portefeuille Opleiding en Ontwikkeling geeft op verzoek van het bestuur van Coaches Betaald Voetbal zijn visie op de huidige ontwikkelingen in het Jeugdvoetbal.
Het voetbalspel is leidend!
Ik ben een jaar of 20 werkzaam, of in ieder geval betrokken bij jeugdvoetbal. En als ik nu kijk naar hoe het voetbal zich heeft ontwikkeld, dan vallen mij nog steeds een aantal punten op die eigenlijk in al die jaren hetzelfde zijn gebleven…
Allereerst spelen we veel te snel ‘groot’. Kinderen van 7 jaar die over een half veld 7 x 7 spelen, verzuipen op het veld en raken nauwelijks een bal aan. De jongen, die toevallig al wat groter is, bepaalt het spel en loopt met de bal aan de voet overal doorheen. En als deze jongen nu op termijn ook de beste speler zou gaan worden…
Maar dat is eigenlijk nooit het geval.
Het overgrote deel van de voetbalkenners in Nederland is het er over eens dat een kind, als het begint met voetballen eerst moet kunnen trappen, aannemen, dribbelen en mikken. Het is dan ook logisch, dat een kind in trainingen en wedstrijden veel ballen aanraakt. Dat lijkt mij een a-b-c-tje.
Als wij dus gaan trainen, is het streven dat ieder kind een bal heeft en dat wij geen oefeningen doen zonder bal. In wedstrijden met kleine aantallen op een relatief klein veld met veel mogelijkheden om te scoren voor elke speler. Daar gaat het immers toch om?!
Het nieuwe plan voor ‘Herstructurering pupillenvoetbal’ sluit op deze visie goed aan. Eindelijk worden clubs en trainers gedwongen om kleine partijtjes te spelen, alle spelertjes raken veel ballen aan, het gaat niet alleen meer om kracht en fysiek.
En als bijkomend voordeel, met heel veel gescoorde goals over en weer zal de stand zodanig zijn, dat ouders en trainers misschien iets minder belang gaan hechten aan die ene goal of die bal op de paal…
Want dit is een ander punt dat in 20 jaar nauwelijks veranderd is; de vaak naargeestige sfeer die om voetbalwedstrijden van kinderen hangt. Wij zien dit eigenlijk niet in die mate bij andere sporten.
Trainers en ouders/betrokkenen zijn grotendeels bezig met het ‘coachen’ van de kinderen. Het gaat te vaak alleen om winnen en het is geoorloofd om kinderen van 8 jaar echt pijn te doen, vaak te wisselen, boos te bejegenen tijdens het uitvoeren van hun hobby. Het is dus niet zo gek, dat veel jochies stoppen, als ze een eigen mening krijgen. Schreeuwende moeders die nooit zelf een bal hebben aangeraakt, stampvoetende vaders die adviezen roepen over het veld zonder dat ze maar een flauw idee hebben waar ze het over hebben, ik zie het nog steeds elk weekend. Vreselijk. Clubs en verantwoordelijken moeten hier iets aan doen, maar het helpt alvast als de uitslag16-12 is. Dan is er voor de kinderen in elk geval altijd sprake van succesbeleving.
Begeleider, trainer of coach
Zo komen we bij de trainers. Als je als klein jochie gaat voetballen moet je geluk hebben. Als je een goedwillende vader als trainer hebt, die ook iets van pedagogiek weet, beseft dat plezier het belangrijkste is en die geen persoonlijk belang heeft (kampioen worden) dan heb je het getroffen. Echter, te vaak gaat het wel ergens scheef. Dat is ook niet zo raar, trainers doen het vaak vrijwillig en zonder opleiding. Een coördinator (vaak ook een vader die erin gerold is) geeft aan waar en hoe lang je traint. En succes ermee!
“Kom op!’ denk ik dan. Als we bijna 100 euro contributie betalen per jaar, dan mag je toch verwachten dat er iemand is, die er in ieder geval voor kan zorgen dat de kinderen met plezier naar de club gaan? En dat alle jongens en meisjes evenveel speeltijd krijgen tijdens de wedstrijden? Nog steeds ben je als kind te veel overgeleverd aan toeval in deze…
Ook hierin voorziet het plan ‘Herstructurering pupillenvoetbal’. Er wordt momenteel door de KNVB landelijk een enorme (bij) scholing weggezet, om zo veel mogelijk (aanstaande) trainers de beginselen van voetbaltraining uit te leggen. Plezier in trainingen door schieten op de goal en partijtjes te spelen, iedereen evenveel spelen tijdens de wedstrijden en af en toe iets ander leuks doen met elkaar! Klaar ben je…. Moeilijk? Nee, maar ik zie het helaas nog te weinig.
Dus is het nodig dat deze bijscholingen er nu zijn. De talentvolle trainers kunnen dan snel door naar de echte trainingscursussen waardoor we steeds meer goede trainers krijgen.
U merkt het al, er zit wel wat irritatie bij me over dit onderwerp. Met name de weerstand op het voorgenomen plan zint me niet. De weerstand richt zich ook met name op het faciliterende deel van de nieuwe aanpak. “Hoe komt iedereen aan voldoende goaltjes? Hoe moeten de veldjes afgebakend worden? Wie regelt dit allemaal?”
Stuk voor stuk goede vragen maar volgens mij met enige creativiteit gemakkelijk op te lossen.
Zolang voetbal leidend is zijn de randvoorwaarden oplosbaar. Maar als de randvoorwaarden leidend zijn, dan moeten we ons echt zorgen gaan maken.
Met sportieve groet,
Art Langeler